MUZYKA 3-CIEGO UCHA

alfred hajos

jak pokoncertowe wrażenia (michał, mariusz...)? inaczej to wszystko wygląda w telewizorni (ale kameralny nastrój i mi się udzielił), choć cieszy że tvp [kultura] pokazuje takie rzeczy. imho niektóre kawałki z drinking songs miały zbyt oszczędne aranże. bardzo interesująco wypadł cytowany tu wczesniej kursk. wydaje mi się jednak, że na płytach studyjnych ten przekaz jest b.intrygujący...

pozdrawiam

np. the american analog set, set free

zyfri

Właśnie napiszcie coś, zamieście jakieś zdjęcia

exodus

Jestem pod ogromnym wrażeniem, dziś słuchałem obu płyt i też bardziej mi się teraz podobają niż przed koncertem.

Było tylko dwóch ludzi, sam Elliott, gitara, głos i czasem klawisze, i multi, naprawdę multiinstrumentalista (m.in. perkusja, wiolonczela, klawisze, elektronika, gitara akustyczna i... krzyk), grający pod pseudonimem Manyfingers, oraz ich zestaw do zapętlania ścieżek
na żywo. Jak Elliott pozapętlał swoją gitarę, a przede wszystkim piękny głos - nie słychać tego na płytach, niestety, jest schowany gdzieś z tyłu - to brzmiało to trochę jak skrzyżowanie Waitsa z... A Silver Mt. Zion. Ten sam klimat, te same - przepiękne - lamenty, tylko instrumentarium nieco inne. Uwielbiam takie klimaty, tylko może dym wolałbym w teorii a nie w prakryce. No i 'przez telewizję' świeciły się światła, pozostaje sobie tylko wyobrażać, jak wspaniały byłby klimat, gdyby widać było tylko Matta i jego kumpla.

Była również część elektroniczna, mocno eksperymentalna, która - choć bardzo ciekawa - to jednak szkoda było tych 20 czy 30 minut jak na niewiele ponad godzinny koncert. Szkoda, bo jednak część "smętna", smutna, była znacznie piękniejsza.

Ciekaw jestem, jak to wypadło w TV?

h.k.

Ja oczywiscie bylem oczarowany...

Wlasnie tego chcialem: surowego, prostego, jasnego, demolującego przekazu. Momentami Elliott dawal naprawde czadu, czego moze w tv zupelnie nie bylo widac/slychac. I zupelnie niezwykle zabrzmialy te wszystkie momenty, kiedy zostawal na placu boju tylko on i gitara. Albo ten porazajacy duet na gitare i zywą perkusje, gdzie czad laczyl sie z melodyjnoscią, emocje z nastrojem.

I o to chodzi i o to chodzi.

I te melodie, i te melodie...

michal
PS. przed koncertem Manyfingers dal solowy popis. I prawie wszystko w tym wystepe bylo: calkiem ladne melodie, wyczucie, swietna aranzacja, pomysly, inwencja. Prawie. Rzucilem wtedy do Exo, ze to "prawie Elliott". I tu jest pies pogrzebany. Czegos brakowalo. Wlasnie tego CZEGOŚ. Niby wszystko super, jest nawet klimat i wogole. ALE JAK NA SCENE WSZEDL ELLIOTT, ZAPALIL TEGO SWOJEGO PAPIEROSA, ZAGRAL KILKA CHOLERNIE PROSTYCH I MOCNYCH AKORDOW NA GITARZE, TO WSZYSCY OBECNI POJELI, O CO CHODZI, CZEGO INNYM BRAKUJE. I na co warto bylo czekac.

h.k.

>inaczej to wszystko wygląda w telewizorni (ale kameralny nastrój i mi >się udzielił), choć cieszy że tvp [kultura] pokazuje takie rzeczy.

Arek!!! Napisz koniecznie, napisz ze to nagrales!!!

>np. the american analog set, set free

O rany, super. Czy moglbym poprosic ladnie o wyslanie z Prekopem?

michal

h.k.

>multi, naprawdę multiinstrumentalista (m.in. perkusja, wiolonczela, >klawisze, elektronika, gitara akustyczna i... krzyk),

Ale przede wszystkim perkusja. Na innych instrumenatach gral calkiem niezle, ale na perkusji z duszą!

>skrzyżowanie Waitsa z... A Silver Mt. Zion.

Ja wciaz tu Waitsa jednak zupelnie nie slysze. Przede wszystkim dlatego, ze muzyka Elliotta jest bardzo precyzyjna, tu nie ma mowy o jednym straconym dzwieku. Konkret.

A u Waitsa piec linijek mniej, piec wiecej, nie ma zadnego znaczenia. To zupelnie inne podejscie do muzyki. U Waitsa czesto niedbałe, u Matta nigdy - perfekcja do bolu.

>No i 'przez telewizję' świeciły się światła,

Tak, motyla noga. Na szczescie Mattowi to specjalnie nie przeszkadzalo. Swiatla wogole byly koszmarne, czesto wogole sie wylaczaly (na scenie!) - kompromitacja.

michal

h.k.

>np. the american analog set, set free

I jeszcze male pytanie, bardzo mnie to intryguje: jaka jest ta plyta? Znam jeden utwor ANS, fantastyczny (Everythig End In Spring w refrenie) i bardzo ciekawy wywiad w ostatnim Comes With A Smile.

michal

alfred hajos

Arek!!! Napisz koniecznie, napisz ze to nagrales!!!

niestety nie dysponuje odpowiednim sprzętem aby nagrywać, zresztą trafiłem na sam koncert przypadkowo przeglądając kanały i oglądałem od pewnego momentu. być może bedzie powtórka (wysłałem) co do zapisu - kamerzysta dość często 'najeżdzał' na publikę (mimo to nie wypatrzyłem nikogo znajomego), wrażenie, że na sali jest raptem kilkadziesiąt osób, oprawa -jak napisałeś - i w odbiorze z ekranu była dość oszczędna czyli współgrająca z muzyką, podbnież światła, były zbliżenia na kotarę z symbolem (róży?), na elliotta. co jeszcze chyba - wokal elliotta, niesłyszalny (mało wyeksponowany) ginący gdzieś wśród pozostałych dzwieków (byc może w minus takiego pośredniego odbioru, może wina akustyka, albo takiż to efekt zamierzony). o ile zapamiętałem były dwa-trzykawałki, których nie ma ani na drinking songs, ani na ostatniej 'francuskiej' płytce TEF, ani na remiksach 'i poo poo...'.
ogólnie efekt jak napisałem pozytywny i żałuję, że nie mogłem przyjechac do warszawy tego dnia

>np. the american analog set, set free

O rany, super. Czy moglbym poprosic ladnie o wyslanie z Prekopem?

jeżeli zadowoli Ciebie teraz mizerna kopia to oczywiście, płytke zamawiam sobie na mikołajowy prezent więc jeżeli trochę poczekasz chętnie się podzielę, no i imho zdecydowanie powinna znaleźć się w drzewku 2005 (zaraz za nową płytą jana jelinka Wink

.

pozdrawiam

alfred hajos

Arek!!! Napisz koniecznie, napisz ze to nagrales!!!

Cytuję maila, który otrzymałem od redakcji:
Śpieszę jeszcze poinformować, że powtórka koncertu Matta Elliota będzie już w ten piątek o 23.10.
Justyna Jabłońska
Sekretarz Redakcji Oprawy i Promocji TVP Kultura

Pozdrawiam

np. Chicago Underground Trio, Slon

pjerry