MUZYKA 3-CIEGO UCHA

zyfri

Szukając składów na fortepian i sax wyciągam z półki płytę
Mathiew Shippa 'Nu Bop (Thirsty Ear, 2002) i .... znów muszę rozpocząć nowy wątek ufając, że może jutro a może za pół roku ktoś doda coś z tematyki dot. muzyki na pograniczu muzyki klubowej oraz (free) jazzu. Sam bowiem zatrzymałem się w tej stylistyce na tym co wydrzyło sie kilka lat temu a zapewno i wówczas nie poznałem wielu wydanych już płyt.

Dlaczeego jeszcze osoby wątek? Bo tradycyjny free jazz już dawno mnie znudził i szukam czegoś świeżego i lekkiego a zarazem z jakąś nutką drapieżności i swobody.

Jeżeli ktoś przypadkiem nie zna tej pozycji to zachęcam do przeczytania recenzji Pawła oraz Tadka:

[link widoczny dla zalogowanych]
Matthew Shipp się uśmiecha. Do kogo? Chyba jednak do młodego słuchacza. Nagrana w roku 2002 płyta "Nu Bop" jest ukłonem artysty w kierunku klubowych brzmień i rytmów

[link widoczny dla zalogowanych]
... płytę "Nu Bop" możemy bez wątpienie zaliczyć do najciekawszych dokonań Shippa. Wykorzystanie przez artystę elementów IDM przyniosło znakomity efekt. Nie tracąc niczego ze swoich dotychczasowych atutów muzyka Shippa zyskała na dynamice. Bity i partie "żywej" perkusji oraz basu - bądź się uzupełniając, bądź też konkurując ze sobą - tworzą charakterystyczne brzmienie tej płyty. Powstała polirytmia przyciąga uwagę słuchacza, ale jednocześnie nie przytłacza pozostałych instrumentów

...

Nu Bop" wypełnia jazz, który bez problemu akceptują współcześni słuchacze. To muzyka żywa i wciąż rozwijająca się, otwarta na wpływy, ale i doceniająca rolę tradycji. Ta płyta jest z jednej strony owocem aktualnych trendów (można twierdzić, że jest to kolejna płyta nu jazzowa, ale raczej w dosłownym znaczeniu tego terminu - bowiem rzeczywiście mamy do czynienia z nową jakością w jazzie), z drugiej zaś wydaje się być zwieńczeniem pewnego nurtu. Moim zdaniem taką muzykę mógłby stworzyć Sun Ra, gdyby dożył naszych czasów.

zyfri

Gancz

Znam ta plytke, i bardzo lubie.. Jest to wogole jedna z serii podobnych bardziej 'klubowych' ekscesow Shippa i przyjaciol..

Ja ze stricte free jazzowym techno raczej oprocz Shippa sie nie spotkalem, ale z nu-jazzowych klimatow, od dawna chodzi za mna bardzo silnie plytka Bugge'iego Wesseltofta - Moving.. Jest to poprostu polaczenie tego co w jazzie i muzyce klubowej lubie najbardziej.. Cudne melodie, transowy puls i swietne brzmienie..

zyfri

Gancz

za okolo 26 minut kompletny utwor z plyty Moving do sciagniecia z tego adresu:

[link widoczny dla zalogowanych]

ArtS.

Mi w ogole przychodzi do glowy cala "Blue Series", ktorej zalozeniem jest wlasnie kreatywne mieszanie nowych brzmien i jazzu (a koordynatorem jest Shipp). Wyszly w niej m.in. rewelacyjne "Optometry" Dj Spooky'ego czy "Live" Spring Heel Jack a takze kilka innych ciekawych projektow (nie zawsze mnie przekonuja, ale te dwie pozycje polecam).

zyfri

gargamel

zyfri

Gargamel,

Wiesz, niekonwencjonalna o tyle o ile 'przeciętny' yass jest/był niekonwencjonalny. Mi się podoba Łoskot m.in. ze względu na osadzenie nieco postcoltrane'owskiego saksofonu w innych ramach muzycznych oraz za transowość. Moja prywatna ocena tych płyt oscylowała (i tak chyba na razie zostaje) gdzieś między szkolnym +3 a 4. Dopiero ostatnią płytę Łoskotu uważam za bardzo dobrą w swojej stylistyce (nie znam lepszej) i tej słucham często. Słuchałeś? Mam nadzieję, że to nie jest to koniec i będzię ciąg dalszy. Jeszcze lepszy.

gargamel

nie, nie znam.... znam tylko te dwie... ja sie wogule na yass troche obrazilem bo mnie zawiodl..... ale kto wie.... lubie pare kawalkow z plyty Czesc Czesc Trzaski, ale pozatym to nie przepadam za takimi "uwodzidzielskimi saxami"

zyfri

gargamel

Nie chodziło mi o saksofonistów, a o taki styl grania. Od tak, po laicku. Kiedy słyszę w amerykańskich kryminałach seksowne solo saksofonowe to mnie trzepie... Podobnie kiedy widzę jakiegoś pierdziela mulącego tego swego bluesa na gitarce (nie muszę chyba konkretyzować tej myśli, rozgraniczamy prawdziwy, szczery blues od kicz bluesa).
Trochę jeszcze jestem niedokształcony w jazzie i wogóle dużo muzyki jeszcze nie znam (stąd częste milczenie). Poza tym generalnie nie należę do fanów tego instrumentu. Znacznie bardziej przypada mi do gustu trąbka, klarnet, czy nawet puzon. Choć są oczywiście wyjątki.
Lubię takie skrzecząco-krzykliwe saxofony jak Marshall Allen u Sun Ra (pisałem o tym kilkakrotnie), choć pan Zorn powili mnie zaczyna zniechęcać do takiego brzmienia saxów wciskając je w każdą dziurę swoich kompozycji. Lubię baaaaaaaaaaaardzo takie gęste basowe brzmienie saxu tenorowego jak Zu. No i lubię takie rytmiczne użycie tego instrumentu jakie serwują Uz Jsme Doma (to znaczy u nich to lubię, w ska i kiczowatym popie to nie bardzo). Co jeszcze? nie wiem... muszę podumać....

gargamel

A ja sobie odświeżyłem dzisiaj Amona Tobina Permutation. Nie słucham elektroniki za dużo nie z zasady a raczej jakoś tak sam z siebie. Ale kiedy słucham tej płyty, to mementami ciężko jest mi uwierzyć że ten pan składał to wszystko samiuteńki, wykalkulawał to sobie na siedząco. Solo perkusyjne brzmi tak jakby grał je żywy, nafaszerowany emocjami perkusista, a nie sampler czy komputer....