MUZYKA 3-CIEGO UCHA

ArtS.

Jako, ze mam slabosc do skladow z wibrafonem, to ostatnio sporo zasluchuje sie w nowa plyte Atomic/School Days pt. "Distill". Graja jak grali: energetycznie, z polotem i licznymi nawiazaniami do tego, co bylo. Generalnie dwa dyski zacnej muzy. Co ciekawe, Vandermark podpisal tylko jedna kompozycje na dziewiec... i to chyba dobrze, ze sie innym daje realizowac na tym polu.

W podobnym klimacie jest tez Angles "Every Woman Is a Tree" - tu juz tylko skandynawowie sie produkuja, a zadziornosc i buntowniczy klimat muzyki strasznie pachna latami 60-tymi.

post.swan

Erik Truffaz Ladyland/Quartet - Face-A-Face

[link widoczny dla zalogowanych]

2 CD z nagraniami koncertowymi dwóch formacji Truffaza (Ladyland i Quartet) z lat 2003-2005. Elektryczny jazz zaprawiony północno-afrykańską wokalistyką. Momentami śmiało można powiedzieć: jazz-rock Smile

. Za pierwiastek rockowo-elektryczny odpowiadają: gitarzysta Manu Codjia (Ladyland- 1-sza płyta) oraz pianista Patrick Muller (Quartet- 2-ga płyta). Za niebanalną, etniczno-arabską wokalistykę: Mounir Troudi i Bendir Nya.
Lider grający na trąbce, to chyba jedna z najciekawszych postaci francuskiego, a nawet europejskiego jazzu.

pjerry

Ostatnio słucham bardzo dużo "Esbjorn Svensson Trio". I kolejny raz utwierdzam się w przekonaniu, że kiedyś słuchałem nie tego jazzu co trzeba.
Co najbardziej podoba mi się w tej muzyce?
Oczekiwanie na kolejny dźwięk.

Słucham w kółko 2 płyt: Strange Place For Snow i tej z Gagarinem w tytule.
Gdyby ktoś mógł coś jeszcze polecić z ich dyskografii będę wdzięczny.

post.swan

Polecam co najmniej dwie: Seven Days Of Falling(2003), za zadziorność i bardzo udane eksperymenty brzmieniowe oraz Viaticum(2005), za ... sam nie wiem co, może właśnie za oczekiwanie na kolejny dźwięk? Wink

ArtS.

Ostatnio oczarowal mnie pan Mark O'Leary. Irlandzki gitarzysta, ktory gra dosc nieortodoksyjnie, siegajac chetnie po elektroniczne przetworniki i generujac rozne ambientowe soundscape'y, obok tradycyjnie jazzowych pasazy. Jego styl sam w sobie nie jest szczegolnie odkrywczy, raczej dosc zachowawczy, ale w odpowiednim towarzystwie potrafi zabrzmiec naprawde okazale. A takie niewatpliwie ma na plytach "Waiting" (Cuong Vu na trabce i Tom Rainey na perkusji) oraz "On the Shore" (Jeff Kaiser i John Fumo na trabkach oraz Alex Cline na perkusji). Niezwykle przestrzenna, liryczna i urzekajaco piekna muzyka.

Bednaar

Matana Roberts

Saksofonistka i wokalistka - wywodzi się z klimatów AACM, zatem nie dziwne, że w jej twórczości można odnaleźć nawiązania m.in. do Art Ensemble Of Chicago. W ubiegłym roku nagrała wybitną moim zdaniem płytę (jak dla mnie absolutny numer jeden AD 2011), bliską bardzo wczesnemu AEoC (zwlaszcza płytom z udziałem Fontelli Bass, np. Les Stances A Sophie) - gorąco polecam (nie tylko fanom AEoC):

Coin Coin Chapter One: Gens de couleur libres

Prócz tego znam jeszcze jej płytę The Chicago Project (2008), ale to już bardziej "konwencjonalny" free jazz.

post.swan

"W siedmiu wyposażonych w bardzo melodyjne "kręgosłupy" utworach (autorstwa Vandermarka i basisty Adama Lane'a) kwartet sięga prosto do tradycji amerykańskiego free jazzu. Żarliwość, ekstaza sąsiadująca z nostalgią, improwizacyjna wyobraźnia Vandermarka oraz szwedzkiego trębacza Magnusa Broo przywodzą na myśl gigantów lat 60.: Erica Dolphy;ego, Ornette Colemana, Dona Cherry'ego. Wrażenie robi intensywność i niezwykła energia, z jaką napędza kwartet niezmordowany bębniarz Paal Nilssen-Love. Drugą składową paliwa dla tego czołgu jest mocno przesterowany w kilku utworach, brzmiący wręcz grunge'owo, bas Lane'a. "4 Corners" zniewala, jak wszystko, co zarazem piękne i drapieżne."

Znalazłem ten tekst na stereo.pl, gdzie niedawno kupiłem tą płytę. Nie wiem kto to napisał, ale dobrze napisał.

zyfri

Po okresie fascynacji europejską muzyką wracam ostatnio do tradycji spod znaku Ornetta Colemana, Dona Cherry'ego itd. Możesz jakiś link gdzie można posłuchać fragmentow? Na ten temat chętnie założe osobny wątek

post.swan

zyfri

Morly

Mnie coś Coin coin... Matany Roberts nie weszło w ucho. Usłyszałem w radiu jeden numer z tej płyty i byłem oczarowany. Reklamowałem ją wśród znajomych. Tydzień później wysłuchałem całej (choć, przyznam się na skróty) byłem zawiedziony i przestałem reklamować. Może przesłucham raz jeszcze skoro tym razem i na odwrót... to znajomi reklamują Wink

post.swan

Cześć Morly! Smile

Morly

ArtS.

Moim zdaniem obydwie płyty - "Coin, Coin" i "4 Corners" - świetne. O Matanie zdarzyło mi się nawet popełnić krótki tekst:
[link widoczny dla zalogowanych]

post.swan

ArtS., przyznam, że po przeczytaniu Twojej recenzji mam pełniejszy obraz tej płyty, co nie zmienia jednak faktu, iż do takiej muzyki podchodzę "czysto" abstrakcyjnie Cool

.

zyfri

Bednaar

ArtS.

Skoro Matana nie przekonuje, to inną moją ulubioną płytą free-jazzową z 2011 była "Planetary Unknown". Skład mówi właściwie wszystko: David S. Ware, Cooper-Moore, William Parker, Muhammad Ali.

Słychać przede wszystkim, że spotkali się tu starzy wyjadacze, którzy doskonale się znają i czują taką muzykę. Najlepsza rzecz Ware'a od dłuższego czasu.

http://youtu.be/AjcWoWactxk

bananamoon

Richard BEIRACH "Eon"

Akustyczny, synkopujący, zatrzymujący chwilę, rozwodniony melodią dżez - taki "normalny" dżez bez pretensji do odkrywania nowego.
Dżez zagrany zawodowo, z przydymioną woalką złości, mgiełką nastroju.
Dzisiaj dużo takich płyt, chociażby ze Skandynawii - tutaj brak wyczuwalnej stylizacji na popyt - jest naturalnie, choć z zaplanowanym deseniem emocjonalnym.
Co jeszcze? - fajne momenty przywołanych kompozycji Milesa Davisa (Nardis) oraz Dave Liebmana (Places).

Płyta (posiadam analog) jest pozytywnie audiofilska; moim zdaniem świetnie brzmiąca - z pełną, głęboką, przyjemną, a zarazem przejrzystą...barwą - to jakoby zaprzeczenie postrzegania "dzisiejszego" charakteru eceemowskich realizacji.

Richard BEIRACH - fortepian
Frank TUSA - kontrabas
Jeff WILLIAMS - perkusja

Bronson

The Don Elis Orhestra - Electric Bath Coś dla fanów bigbandów. To takie połączenie latynoskich rytmów z azjatycką muzyką etniczną. Don chyba nie należy do bardzo znanych muzyków-kompozytorów. Na pewno się nie zawiedziecie słuchając tej płyty jeśli lubicie żywe, skoczne klimaty bigbandowe Smile

bananamoon · Wysłany: Pon 20:32, 25 Mar 2013 Temat postu:

Francois CARRIER / Michel LAMBERT / Jean-Jacques AVENEL "Within"

...co świeżego możemy dzisiaj znaleźć w dżezie?; czy może nas czymś zaskoczyć, zaintrygować?
Naturalność i pełna swoboda wypowiedzi (!) - oto największe atuty tej płyty, tych trzech koncertowych improwizacji.
Muzyczna erudycja, mądrość muzykowania, wirtuozeria w służbie przekazowi i emocjom, a przede wszystkim niebywała łatwość z jaką Francois Carrier porusza się w estetyce wszelakiej, są niebywałe.
Tego grania nie można zakwalifikować jako tradycyjnie dżezowego, czy też jako stricte free-dżezowego; to kompletnie uwolnione muzykowanie "tu i teraz", pełne harmonicznych i rytmicznych pląsów.
Chciałbym gorąco polecić ten bezkompromisowy, przepełniony szczerością oraz "normalnością" album!
"...Play What You Don't Know..." - Sun Ra

Francois CARRIER - alto & soprano saxophones
Michel LAMBERT - drums
Jean-Jacques AVENEL - bass

Recorded Live During Calgary Jazz Festival On June 24th 2007

zjaryz · Wysłany: Wto 22:01, 26 Mar 2013 Temat postu:

Doskonały album! Smile

Tomek, pozdrawiam serdecznie!