MUZYKA 3-CIEGO UCHA

zyfri

[quote="naheis"]

zyfri

[quote="naheis"]

gargamel

A ja tylko z taką sparwą na chwilkę. Właśnie się stałym się szczęśliwym posiadaczem filmu "Step across the border" na DivX-ie - czy wie ktoś gdzie można dostać tłumaczenie do niego, bądź mi przysłać? Mam z tym drobny problem gdyż większość portali urzyczających plików txt z napisami do filmów została zlikwidowana, a na napisy.org znalazłem tylko francuskie.....

pzdr
gargamello

naheis

gargamel

cóż, dzięki i za to... Daj znać jak byś coś wykombinował - ja też poszperam. Tłumaczony już był na pewno (ja go widziałem raz pierwszy z napisami) , tylko czy ktoś to w sieć puścił...

Artur Nowak

gargamel

zyfri

naheis

gargamel · Wysłany: Pią 18:08, 03 Mar 2006 Temat postu:

taki krótki cynk koncertowy :

24.VI.2006
klub MóZG - Bydgoszcz
Fred Frith (stuttgart/oakland)[list=][/list]

ciekawe po ile bilety będą
(ja to mam pecha, dopiero co emigrowałem, i już zaczynam żałować...)

złe oko · Wysłany: Sob 15:25, 04 Mar 2006 Temat postu:

30zł ,więc jak tu nie przybyć!

zyfri · Wysłany: Nie 19:43, 05 Mar 2006 Temat postu:

stary łowca sów · Wysłany: Pią 1:24, 10 Mar 2006 Temat postu:

rivers and tides.
dzis zyję.
......................
Special thanks for ZYfri.

stary łowca sów · Wysłany: Pią 1:32, 10 Mar 2006 Temat postu:

Cieszę się, że mam tu na zapas jeszcze 4 plyty F.F. których nie slyszalam nigdy. To tak jak z tym nowymi rzeczami, jak z deską na przyszlość - dla Ciebie radość uczenia.. Ja bardzo wolno slucham. istną metanoie tu dziś mam

zyfri · Wysłany: Pią 9:45, 10 Mar 2006 Temat postu:

zyfri · Wysłany: Wto 21:43, 14 Mar 2006 Temat postu:

stary łowca sów · Wysłany: Czw 0:16, 16 Mar 2006 Temat postu:

zapomnialam pogrzebac w schowku gdzie jest plyta z rivers and tides dla mnie Sad

napomknij chociaż o czym to jest ten obraz

zyfri

złe oko

a może ktoś się wybiera na dwudniowy pobyt w Mózgu? 23.06 Acid Mothers Temple /24.06 Fred Frith Laughing

zyfri

gargamel

z tego co mi wiadomo w poznaniu też gra wujek Fred.

zyfri

jezeli nie bedzie gral w krakowie a bedzie w poznaniu to ja jade do poznania a nie bydgoszczy bo pragne spotkac sie z fredem i jerrym

fedino

ja bym moze tez przyjechal do Poznania.

gargamel

info ze strony wujka Freda:

solo in poland

06/23 Poznan
06/24 Bydgoszsz
06/25 Warsaw

with Paulo Angeli:

07/02 Gdańsk

kurdę może się załapię....

gargamel

Czy ktoś z poznania orientuje się w cenie biletu na najbliższy koncert Fritha w poznaniu (stary browar) ?

zyfri

No niestety ja jestem na kursie taternickim [jestem na 'przepustce' między alpami a tatrami] więc nie załapię na żaden z koncertów [jak na razie] artysty najbliższego moim muzycznym ideałom.

gargamel

Klasyczna egzaltowana recenzja takiego koncertu rozpoczęła by się w sposób następujący:

wójek Fred ma mocny uścisk dłoni

Frith wyłonił się z ciemności w oczekujący go słup światła, opiekuńczo prezentujący krzesło oraz stolik z gitarą i wszelkiej profesji wihajsterstwem. Zasiadł na swym tronie z ręcznikiem na karku, w kapciach i czarnych spodniach dresowych. Zupełnie jak mój wójek w chwilę przed rozpoczęciem transmisji meczu. Różnica w tym jednak ta drobna, że wójek Fred niepozostaje podlewanym piwskiem pyrem, kiełkującym w oczekiwaniu na to że ktoś go w końcu skonsumuje; nie, to raczej on transmituje, jest emiterem sygnałów które - jak sam stwierdził przed dwudziestoma laty w pewnym filmie dokumentalnym - potrzebują sprzężenia zwrotnego (tyczy się to zwłaszcza improwizacji). Tak więc sprzęgaliśmy się wraz z nim, bywało niemal patetycznie jak i urzekająco prymitywnie. To tyle aby zaoszczędzić na przymiotnikach, prawda jest gdzieś pomiędzy tymi dwoma biegunami. Teraz podsumowanie:

Po tym koncercie fenomen Fritha ukazał mi się w całej swej prostej okazałości, na tle całej rzeszy mu podobnych solowych sadystów gitary (jak dotąd ten element twórczości FF najmniej czułem, może przez moje sceptyczne nastawienie do improwizacji). To zabrzmi trochę paradksalnie bo w końcu Frith jest muzykiem do głębi swej bulwy akademickim, ale przyprawą która nadaje mu smaku jest rock'n'roll (paradoks z drugiego końca sali: Marcin Dymiter, twórca wyrosły z środowiska punkowego, któremu właśnie tego pieprzu brakuje ). Bez uciekania się do rockowego banału, przesuwania w kółko jednego akordu po gryfie, harcertwa gitary Neila Younga, i rzecz jasna bez akompaniamentu - Frithowi udało się wydobyć tą charakterystyczną energię właściwą rock'n'rollowi, czyli muzyce generalnie dla pospulstwa (takiego jak ja rzecz jasna). Posługując się technikami za mało popularnymi lub wcale, by być odbieranymi bezwarunkowo. Udało mu się przemówić bezpośrednio do nerwów, no bo jak inaczej, skoro ja bym musiał te dźwięki wpierw dotknąć by móc je nazwać.

Być może to samo napisał(by) słuchacz/ofiara po raz pierwszy świadomie przesterującaj się gitary, koniec końców pomiędzy awangardą a mainstreamem istnieje coś na kształt stosunku biologicznego ....pasożytnictwa? symbiozy? To by musiał ktoś solidnie zbadać, kto komu ile daje i komu to się bardziej opłaca...

Po zakończeniu występu i mnie dopadł fetyszyzm. Nie wytrzymałem i udałem się pod ołtarzyk obejżeć relikwia:
- trzy pałeczki do perkusji,
- sznurek,
- trzy łańcuszki (dwa większe, jeden mniejszy albo na odwrót;
Swoją drogą to inny mocny pukt: Frith powoli podnosząc i składając łańcuszek w metalowej nakrętce położonej na przystawce gitary był w stanie utrzymać publiczność w stanie koncentracji. Czuł to, bo pozwolił sobie na wykonywanie tej czynności coraz wolniej. Jak dotąd doświadczyłem takiego natężenia u odbiorcy wynikłego z luzu wykonawcy tylko w filmie. Nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi. Może taki sam efekt dało by sznurowanie butów (gdyby nie te kapcie), ale jakie to ma znacznie, skoro w gruncie rzeczy większość twórczości z jaką się spotkałem to stwarzanie kontekstu),
- ryż, dwie metalowe nakrętki (możliwe że po paście do butów),
- mini-dmuchawka na baterię (to sie pewnie jakoś ładniej nazywa)
- smyczek i inne których zapomniałem
oraz łańcuch około ośmiu efektów gitarowych w większości jednak możliwych do zidentyfikowania. Oto właśnie ten rodzaj piękna (makro) wydobywanego za pomocą środków niemal amatorskich (mikro) o który mi się rozchodzi w moich przydługawych wywodach.

Na zakończenie bisu - imrowizacji w takt niestygnących oklasków - Frith zarżnął gitarę jednym celnym ciosem, po czym ukłonił się, włożył kapcie, zarzucił ręcznik na kark ....i wyszedł. A mi zabrakło dystansu by napisać tę recenzję w sposób nieegzaltowany.

fedino

http://www.youtube.com/watch?v=CSWFGE9YF-o&mode=related&search=fred%20frith

czy ktos tutaj dysponuje podobnymi videjkami?

zyfri

evelyn glennie grajaca na plecach fritha - wzruszające;)

http://www.youtube.com/watch?v=H3I8TTelv2I

gargamel

Słyszałem że film jest dobry, choć ten fragment na youtube mnie szczerze powiedziawszy irytuję. Wogólę zaczynam nabierać wreszcie dystansu do Fritha - co mnie bardzo cieszy. Po kilku przesłuchaniach Speechless stwierdzam że jest to pierwsza płyta Fritha która mi się definitywnie nie podoba (Henry Cow mi się po prostu wolno żuje). Dziś pierwsze spotkanie z Cheap at the Half Price, z tej płyty pochodzi Same Old Me - pierwszy kawałek Freda, który "zaskoczył" - więc nadzieje pokładam (też jej nie tracę, tylko się dystansuję).