MUZYKA 3-CIEGO UCHA

gargamel

I już się zapowiadało edukacyjnie, już zaczytywałem sie artykułami o Stockhausenie i serialiźmie, już przewałkowałem dwukrotnie album Arnolda Schoenberga (z nawet estetyczną przyjemnością miast podziwu dla matematycznego piękna - mowa o Pallas und Melissade) już rozpoczął się etap gruntownej, nutkoponutkowej analizy moich dwóch debeściaków z pierwszej płyty Kur (po tym jak mnie oświecono że to jak najbardziej w temacie dodekafii) a tu nagle cyk! Coś mnie podkusiło że już czas wystarczający zapoznać się z kolejną pozycją Freda, i oczywiście, jak to zwłaszcza bywa przy okazji jego zabarwionych folkiem i melodyjnością projektów - zaskoczyło. Cyk, i już. Fred Frith Gravity ...dzięki wielkie zyfri, wiesz, wielkie dzięki... (tonem "wszystko mi zepsułeś")

ArtS.

Ja przezywam cos w rodzaju rozdwojenia jazni. Z jednej strony strasznie mnie kreci teraz ciepla, akustyczna muzyka. Nowy Lambchop urasta do miana jednej z moich ulubionych plyt tego roku. Pogodzilem sie tez z dwoma zeszlorocznymi wydawnictwami: Sufjana Stevensa "Illinois" i The Mountain Goats "Sunset Tree" - piekne plyty. Z drugiej strony mam faze na ciezka, potezna i mroczna muzyke, co zaspokajaja: Mastodon, Isis i Envy. Mocno wsiaka tez we mnie nowy TV On The Radio... ech, duzo tego ostatnio.

naheis

ArtS.~! jeśli możesz napisz coś więcej o TV On the Radio - posłuchałem z raz, dwa ich, chyba, pierwszej płyty i wydało mi się to dość interesujące - wołałbym coś przeczytać od Ciebie

ArtS.

Ten zespol to przede wszystkim cholernie oryginalne brzmienie - niby gitarowo-rockowe, ale zupelnie nie rockowe. Wink

Mi troche kojarzy sie z gesta siatka elektronicznych trzaskow i szumow, jaka mozna znalezc u niektorych wykonawcow z krego nowych brzmien wlasnie. Jedynym przebojowym elementem a zarazem bardzo wyrazistym sa czarne, soulowe wokale i moze dlatego - przynajmniej dla mnie - ta plyta tak powoli wsiaka w skore. Stad tez ciezko mi do niej przekonywac, czy pisac w samych superlatywach, bo sam jeszcze do konca jej nie rozgryzlem. Ale to moze nawet lepsza rekomendacja, bo oznacza, ze muzyka jest frapujaca i ciekawa (zreszta zachwyty znajdziesz w recenzjach, 90% ocenia ja bardzo wysoko).

A co do samego TV On The Radio, to rzeczywiscie juz wczesniej uwazalem ten zespol za interesujacy, jednak nigdy nie polubilem - poprzednia plyta jakos nie zaskoczyla - zreszta ta nowa poczatkowo tez nie, dopiero kiedy wrocilem do niej przed miesiacem i posluchalem z piec razy, zaczela mnie brac. I jest jak trucizna, niedlugo chyba calkowicie zawladnie moim metabolizmem... A jak juz ja ogarne, to pewno wroce tez do ich wczesniejszych nagran.

pjerry

A ja zachwycam się pozycją Nigel Kennedy & The Kroke Band - East Meets East
Łatwośc, melodyjność i finezja w wykonaniu - poraża. W sumie to jedna z pierwszych płyt z tego gatunku jakie poznałem, trudno znaleźć mi jakiś punkt odniesienia. Kompozycje moim zdaniem bardzo oryginalne a nad całą płytą unosi sie niesamowite ciepło. Momentami skojarzenia z tańcami węgierskimi Brahmsa. Nie wiem czy w dużej dawce taka muzyka nie nuży ale na pewno przy tej płycie ten stan nie grozi

pjerry

Dla rówowagi - bo ciągle piszę o rzeczach, które mi się podobają

Słucham często naszego polskiego uwielbianego Rubika bo jak tu go nie słuchać. On tworzy przecież SZTUKĘ. A słuchacze dzięki temu nie słuchają zgrabnie skomponowanych piosenek, oni słuchają oratoriów. Nie żeby mi to przeszkadzało, wcale a wcale. W przeciwieństwie do moich współpracowników wcale mnie nie drażnią jego piosenki (o przepraszam,, jakie piosenki to są przecież oratoria).
Fascynuje mnie jako zjawisko socjogiczno-psycholigoczne. Bo reprezentuje taki imaż, który jest dla mnie symbolem naszych czasów: tworzy muzykę, która ma udawać wielką sztukę, jest piekny i bezgranicznie w sobie zakochany, ma odpowiednią dziewczynę (teraz wszyscy się na mnie rzucą, że mu zazdroszczę a nie jest prawdą).
Klasyczny przykład opakowania (jak tysiące innych). Ale widzę tu pewien konflikt. Gdybym wygłosił tezę, że bardziej autentyczne , wartościowe i ciekawsze jest dla mnie Ich Troje zostałbym w pewnych środowiskach zakrzyczany (np. w środowsku piwniczno-baranim), Nie wspomnę już o Madonie czy Kylie, żeby nie skrzywdzić tych osób takimi porównaniami. Choć Edyta Górniak powiedziała, że Madonna to wulgarne beztalencie
No ale Rubik pisał dla naszego Pappy a to już wszystko wyjaśnia. No więc kupują te jego płyty i słuchają z namaszczeniem mając świadomośc, że jest to sztuka. A to przecież jeszcze jedno zgrabne wykorzystanie wolnego miejsca w przestrzeni konsumpcyjnej. Była Porter i Lipnicka, jest Rubik, równie dobrze może to być Edyta Bartosiewicz. Może po prostu gość jest sprytny i postanowił odnieść sukces.
Zresztą taka muzyka jaką tworzy Rubik pomaga mi uświadomić sobie czego ja sam oczekują od muzyki. W sumie taka muzyka też ma swoje miejsce a moja ironia nie odnosi się do jej twórcy a raczej do tłumu, który sprytnie karmi swoimi kiepskimi produkcjami.

To samo odnosi się do Grzegorza Turnau, który będzie teraz jechać po Grechucie wzbudzają nową płytą achy i ochy piwnicznych środowisk. Za co ja tak nie lubię tej piwnicy? Chyba za te ich wieczne benefisy, które w kółko puszcza TVP. Co jak co ale tej płyty naprawdę mógłby sobie oszczędzić tym bardziej, że za chwilę usłyszymy jakie to świetna interpretacje a Grzegorsz Turnau wyrośnie na kontynuatora osiągnieć Mistrza co będzie dla niego artystyczną porażką

stig-inge-oy

pan Kubik?
polecam forum fanów [link widoczny dla zalogowanych].ostrzegam--dłuższe czytanie zawartych tam treści może doprowadzić do trwałego uszkodzenia mózgu.Acha ,do Rubika zwracamy sie Panie Piotrze lub Mistrzu.On jest tam moderatorem i on ma władze nad tłumem fanatyków.

A ja. Ja sobie słuham obecnie Nowojorskiego No Wve.Lydia Lunch, składanka "no new york compilation"(większośc z tych kapel nigdzie więcej sie nie ukazała , no nie?),Glenn Branca(szczególnie Symphony no.1,niestety niecałe). No i Isis-a i Sunny Day Real Estate - odrabiam zaległosci ze staroci.No i kolejny genialny pan z japońskich minimalistów,chociaż tym razem mało minimalistyczny-Radiq aka Yoshihiro Hanno" GRAFFITI & RUDE BOY 67'" świetny pocięty dub.pełen typowej dla japońców niezwykłości.Wydane oczywiście dla PROGRESSIVE FOrM.cudne

gargamel

Czas się przyznać: ja słuchałem Turnaua w podstawówce, po dziś dzień pierwszy jego album Naprawdę nie dzieje się nic uważam za bardzo dobry (może wyłączywszy tytułowy hicior), odnosi się to zwłaszcza to jego interpretacji tekstów Baczyńskiego, Gałczyńskiego. Późniejsze płyty nie przetrwały próby czasu, jakoś mnie drażnić zaczęłą jego maniera krakowskiego intelekto-artysty, a już jego słynny duet z Sikorskim działa na mnie obecnie jak płachta na byka. Chyba wiem o co ci chodzi więc. Nie pierwszy i nie ostatni to raz kiedy to odcina się kupony od śmierci jeszcze przed chwilką zapomnianych twórców. Ale na bieżąco nie jestem (świadczy o tym fakt że o śmierci Grechuty dowiedziałem się z twego postu) i nie mam pojęcia co to za Rubik...

Wracając do Turnaua, polecam kawałek Hymn Wieczorów Miejskich ze wspomnianego albumu.

pjerry

naheis

ArtS.

djmis

ArtS.

Rewelacja!! Takiego rozwoju wypadkow chyba nikt sie nie spodziewal... 'hi-life' na dzialkach. Smile

A wracajac do tematu, kolejna plyta, ktora ostatnio testuje to SunnO))) & Boris "Altar". Zadziwiajaco spokojna, jak na kolaboracje tych wykonawcow. Puszczona na sluchawkach nie zrobila na mnie wiekszego wrazenia, ale jak pozwolilem tym dronom pohasac po scianach to szybko zmienilem zdanie. Bardzo mi sie podoba taka koncepcja ambientowego-noise.

naheis

- This Heat (wszystko jak leci)
- Slint (Tweez - tysięczny raz?)

djmis

Opadające za oknem liście nastrają mnie sentymentalnie. Dużo więc nostalgicznego jazzu Douglasa, Andersona, Lloyda ...

ArtS.

Podejrzalem sobie 'zurnal' Naheisa na last.fm i zapytuje, jak mu sie nowy Vandermark 5 podobywuje? No i avant-rockowe trio pod wodza Zorna ("Moonchild"/"Astronome")?
A jak juz przy tym jestesmy, to czy slyszal tegoroczna reaktywacje grupy Uzeda?

naheis

Odpiszę krótko, bo też tych płyt mało słuchałem jeszcze:

nowy Vandermark - bardzo mi się podoba, w ogóle Vandermark 5 najbardziej lubię z przedsięwzięć Kena, a to dlatego, że bardziej lubię komponowany, choć w części jazz, niż typowe, jak dla mnie przeważnie nudne, freejazzowe "fryty" - i choć ta płyta ma może trochę więcej elementów improwizacji niż wiele poprzednich, to i tak mi się podoba - więcej nie napiszę, bo jak już wielokrotnie pisałem o jazzie raczej nie pisuję, bo się na nim w ogóle nie znam, choć czasem dużo słucham

nowy Zorn - jak dla mnie straszna nuda, typowy dla zorna hałas i typowe dla pattona wrzaski - wszystko to już gdzieś słyszałem i to nie raz, jak dla mnie kicha, ale też przyznam, że byłem trochę od początku zniechęcony i być może coś przeoczyłem ciekawego

uzeda - to lekkie rozczarowanie, znam dwie poprzednie płyty i jakieś tam ep-ki i na równi z bellinim uwielbiam, lecz ta płyta czeka jeszcze na swój czas - chcę jej dać szansę, bo nie wierzę żeby tej ekipie jakaś płyta nie wyszła, jak dla mnie to na razie brakuje mi w niej ognia, a wszystko zlewa się w jedną, nie zapadającą w pamięć całość

a czego ty ArtS. słuchasz teraz?

bo ja aktualnie to:

James White - James White's Flaming Demonics
James White And The Blacks - Sax Maniac
Steve Piccolo - Hilarity Workshop
Maximum Joy - Station M.X.J.Y+White and Green Place
The Young Gods - Twenty years 1985-2005
Tar - Jackson
Converge - No Heroes
This Heat - Out Of Cold Storage Box Set

bardzo się cieszę, że mam taką pracę, że w 3 miesiące przesłuchałem więcej muzyki niż przez rok siedzenia jako bezrobotny w domu

djmis

naheis, a nie czujesz przesytu tymi ilościami. Ja preferuję teraz zatopienie się w jednej płycie nawet na kilka dni.

Ps. Bardzo mnie ciekawi, który z projektów KV Ci się nie podoba ? Kończę kompletowanie wszystkich jego płyt - widzę różnicę między poszczególnymi projektami ( są wyraźne ) - potrafię wskazać te najlepsze - ale za nic w świecie nie wskazałbym najgorszego.

naheis

ArtS.

Ja to glownie slucham tych plyt, o ktorych pisalem w poprzednich postach - jest ich lacznie dosc duzo, wiec mysle, ze jeszcze beda mi wypelniac dni i wieczory przez jakis czas.

Probowalem takze tych albumow, o ktore Ciebie pytalem, celem wlasnie weryfikacji wrazen. Troche sie roznimy, ale tylko troche. Po kolei:

W przypadku Vandermark 5 bardzo sobie cenie poprzednia plyte - "Color of Memory". Co prawda zgadzam sie z glosami, ze tamta formula nieco stracila na swiezosci, ale moim zdaniem album ten broni sie swietnymi kompozycjami, najlepszymi co najmniej od "Acoustic Machine". Po nowym wcieleniu V5 oczekiwalem wiec czegos nowego i pod tym wzgledem raczej sie zawiodlem, bo wlasciwie wszystko jest takie samo: brzmienie, sposob budowania utworow, dialogi instrumentalistow... Dlatego najwieksze wrazenie robia na mnie kompozycje, w ktorych na plan pierwszy wysuwa sie surowe brzmienie wiolonczeli Lonberg-Holma, bo wtedy rzeczywiscie jest nieco inaczej niz na ostatnich plytach zespolu. Natomiast jako calosc "Discontinuous Line" wypada nieco nizej od poprzedniczki i sytuuje sie gdzies w okolicach "Elements of Style...", czyli plyt dobrych acz nie porywajacych. Bede musial jeszcze do niej wrocic, bo na razie mam parcie raczej na prostsza muzyke, moze wtedy zaskoczy?

W przypadku Zorna nasze zdania wlasciwie sie pokrywaja, z tym, ze ja podszedlem do "Moonchild" dosc entuzjastycznie, na zasadzie: 'po kilku plytach z powazniejszymi kompozycjami nareszcie Zorn serwuje nieco pokreconego czadu'. Ale szybko mi sie przejadlo i po kilku przesluchaniach doszedlem do wniosku, ze nie bawi mnie ta plyta. W "Astronome" wiec nawet wnikac nie bede.

Uzeda natomiast mi sie podoba, choc nie bardzo widze sens tej reaktywacji, skoro dwie najwazniejsze osoby w zespole decyduja tez o obliczu Bellini. Nic zatem dziwnego, ze muzyka ludzaco podobna, choc jednak odrobine slabsza. Ale mam slabosc do takiej formuly grania i dobrze mi sie slucha "Stelli" (koniecznie glosno oczywiscie).

ArtS.

A do caloksztaltu tworczosci Vandermarka tez mam ambiwalentny stosunek, co zreszta nie dziwi, zwazywszy na jej roznorodnosc i obfitosc. Nie wiem czy potrafilbym wskazac najgorszy projekt, ale np. plyte "Double or Nothing" sygnowana przez AALY & DKV Trios uwazam za slaba mimo, ze pozostale pozycje Kena z Gustafssonem uwielbiam.

Stosujac maksyme Naheisa, powinienem nie publikowac powyzszej wypowiedzi, bo kilku projektow z tej listy w ogole nie znam, ale moze sie przynajmniej jakas 'amatorska' dyskusja rozkreci. Naheis niech tez pisze, bedzie ciekawiej. Smile

djmis

djmis

naheis

pjerry

pjerry

pjerry

pjerry

pjerry

Arvo Part - Te Deum
Znajduję to samo piękno, które odkrywałem w Tabula Rasa.

djmis