MUZYKA 3-CIEGO UCHA

post.swan

Nick Cave - Dig!!! Lazarus, Dig!!! - 2008

"Szukamy większej neutralności muzycznej. Dyskretnej manipulacji. Muzyki, którą przyswaja się po jakimś czasie, a nie z miejsca wpada w ucho."

Zgodnie z sugestią wysłuchałem co najmniej 5 razy z większymi przerwami. No i kiszka, niestety. Na tej płycie dominują pomysły, które zalążkowo pojawiały się już u Cave'a wcześniej (choćby na Nocturamie), tyle, że ja tego rozchwianego, refrenowo-chórkowego pitolenia za cholerę nie kupuję. Chciał chyba nagrać na siłę coś innego niż dotychczas. Jest wprawdzie parę utworów zrobionych według sprawdzonych już patentów i właśnie one w niewielkim stopniu ratują ten album. Niki Jaskiniowiec zastosował trochę tych samych patentów brzmieniowych co na bardzo udanej płycie Grinderman, ale to tylko smaczki. Spadek formy, szkoda, że nie pociągnął stylistyki Grindermana. Pewnie będzie się bawił w zaangażowanego multiprojektanta. Obawiam się, że rozmieni się tylko na drobne. Obym się mylił.

P.S. Ach, gdzie te czasy kiedy nagrywał Your Funeral, My Trial ... Henry's Dream ... Let Love In ... Murder Ballads. To se ne vrati!

ArtS.

Ciekawe, bo ja przy Grindermanie wlasnie mialem wrazenie, ze to nieudana kalka z The Birthday Party... I w tym kontekscie nowy Cave podoba mi sie bardziej, bo jest w tym jakas proba wypracowania drogi srodka, stylu zawieszonego miedzy tym knajpiano-melodyjnym a brudno-surowym typem grania, ktore gdzies tam sie zawsze przewijaly u tego artysty. Poza tym, pod wzgledem aranzacyjnym tez mam wrazenie, ze calosc stoi ponad Grindermanem. Moze nie rzuca mnie ta plyta na kolana, ale jest solidna i slucha sie jej niezle, a to juz sporo po raczej niesluchalnych dla mnie kilku ostatnich plytach Cave'a.

No, ale ostatnio raczej innych rzeczy slucham, np. swietnego boxu The Thing czy nowej plyty Septic Flesh, wiec preferuje raczej ostra jazde.

post.swan

ArtS.

Box The Thing pt. "Now and Forever" sklada sie z czterech plyt. Dwie to reedycje wczesnych albumow grupy, ktore wyszly w oficynie Crazy Wisdom i od dawna maja status out-of-print. Jest wiec debiut - "The Thing" - wydany jeszcze pod nazwiskami artystow, zawierajacy muzyke Dona Cherry'ego badz w holdzie dla niego, oraz drugi krazek "She Knows..." nagrany razem z Joe McPhee, na ktorym znajduje sie m.in. cover "To Bring You My Love" PJ Harvey, ktory zapoczatkowal cala serie przerobek garage-rockowych kawalkow w ich wykonaniu.

Sa tez nowe rzeczy: DVD z nieco ponad polgodzinnym wystepem na festiwalu Oya. Rzecz ma miejsce na duzej scenie, w srodku dnia, co momentami daje dosc surrealistyczne wrazenia (zwlaszcza, jak pokazuja zrelaksowanych sluchaczy wylegujacych sie na kocykach, podczas gdy na scenie szaleje Monstrum), ale jest naprawde udane. Wystepy tej grupy sa strasznie "fizyczne" i ilosc energii jaka wkladaja w gre jest warta obejrzenia, zwlaszcza, ze na ostatnie pare minut do zespolu dolacza Thurston Moore i razem robia Wielki Halas.

No i jest jeszcze nowy material, w postaci prawie 45-minutowego kawalka "Gluttony". Tu dobrze widac, jak ten zespol dojrzal: oprocz nieokielznanych wybuchow free-jazzowo-garage'owej energii, do ktorej juz nas przyzwyczaili, jest tez sporo gry sonorystycznej, w ktorej Gustafsson wyczynia z saksofonem cuda, ale Flaten i Nilssen-Love nie pozostaja daleko w tyle. Mocna rzecz.

Gra: Meredith Monk "Impermanence" - bardzo dobra plyta, zaryzykowalbym, ze zostanie jedna z mych ulubionych w katalogu tej artystki; niby nic nowego, ale slucha mi sie swietnie.

ArtS.

post.swan

Hmm... no to się podpaliłem na ten box The Thing. Z tego co opisałeś znam tylko She Knows...

Np. John Coltrane - Kulu Se Mama
Uwielbiam tą płytę, głównie za ... mistyczną atmosferę.

post.swan

No i mam w końcu ten box The Thing. Nabyłem w Firleju po piątkowym koncercie. Ken Vandermark spotęgował jeszcze siłę "monstrum", co wydawało mi się raczej niemożliwe. Panowie "rzeźnicy" wyszli i tak dopakowali, że ... jeszcze nie ochłonąłem. Przesłuchałem już cały box 2 razy i wciąż mi mało. Pewien meloman na innym forum w zaledwie 3 zdaniach rewelacyjnie ujął ten występ. Może zechce przekleić tego posta, bo jak zauważyłem jest i na tym forum zarejestrowany.

Oto plakat z boksu Now And Forever, potwierdzający "rzeźnickie" skłonności tria The Thing:
[link widoczny dla zalogowanych]

zyfri

"Forget what you see. Play what you don't see."

Podoba mi sie to. Nie znałem.

Morly

Wcześniej była Sidsel Endresen + Bugge Wesseltoft i płyta Out Here. In There. sprzed lat sześciu. Bardzo przyjemny album ale ponoć Wesseltoft dopiero na koncertach pokazuje co potrafi, nagrywa loopy swoich klawiszy, a poźniej gdy uzbiera sobie ich sporą baze, zaczyna w nich mieszać , kombinować i je kompilować tworząc bardzo ciekawe muzyczne twory co robi dość duże wrażenie (kolega mi opowiadał Wink

) a teraz:

Holger Czukay, Jah Wobble, Laki Liebzeit - Full Circle

post.swan

Morly

zyfri

Ostatnio wszystko mnie już chyba nudziło. Słucham sobie teraz po bardzo długiej przerwie wybranych kawałków Doctor Nerve. Qrde chyba wracam do źródeł. To jest fajne granie! Lekkie i zakręcone zarazem.

post.swan

Nie znam w ogóle. Która płyta najciekawsza?

zyfri

post.swan

Dzięki! Ten 10-cio minutowy klip na tubie naprawdę robi wrażenie.

U mnie kompilacyjny box Tortoise - Lazarus Taxon
3 x CD z remixami, nagraniami z singli i koncertów - fajnie się tego słucha.
Zaraz biorę się za DVD.

Morly

U mnie w głośnikach Wadada Leo Smith i "Tao-Nija, jeśli muzykę Sun Ra można nazwać jazzem kosmicznym to o Wadadzie śmiało możemy powiedzieć, że (przynajmniej na tej płycie) uprawia jazz pustynny gdzie żar sąsiaduje z chłodem a cisza z tajemnicą zamkniętą w kanciastych kształtach i niekończącej się pustce. Niepokoi i intryguje ten minimalistyczny i pełen przestrzeni krajobraz. Polecam.

Bednaar

Mam ochotę ostatnio na syntetyczne, chłodne, plastikowe fusion z lat 80-ych, obecnie w słuchawkach pobrzmiewa Weather Report - "Domino Theory" (1984).

zyfri

Bednaar

Obiektywnie też uważam Mysterious Traveller za najlepszą płytę Weather Report, poza tym jeszcze Sweetnighter, ale teraz mam jakieś takie niewytłumaczalne zboczenie na takie plastikowe, nieco tandetne fusion - w stylu Chick Corea Electric Band, Dave Weckl, jakieś WR i Mahavishnu z lat 80-ych itp, choć dziś dla odmiany będzie jakiś Sun Ra, żeby coś napisać w sąsiednim temacie Wink

Obecnie wolę Davisowskie fusion od nurtu Soft Machine, choć jakieś 5 lat temu miałem zupełnie odwrotne odczucia.

Bednaar

zyfri

post.swan

Bednaar

A ja tak zupełnie subiektywnie - czasem uważam za najlepszą Night Passage - mocno niedoceniana płyta.

post.swan

Też lubię, szczególnie Madagaskar.

Bednaar

Chick Corea - The Complete Is Sessions (1969) - intensywnie i ekspresyjnie, w znacznej części free. Moim zdaniem opus magnum Chicka.

post.swan

No właśnie, jego romans z free był raczej krótkotrwały. Potem szybko oddalił się od absolutu, by w latach 80-tych sprowadzić jazz elektryczny do poziomu banału.
Moim zdaniem poza współpracą z Davisem (gdzie elektrycznie grał najlepiej), najbardziej realizował się w tych latynoskich projektach, jak 2 pierwsze płyty RTF, czy ostatnio Touchstone.

ArtS.

Jacaszek - Treny
Na wyciszenie po ciezkim dniu. Plyta utrzymana nieco w klimatach Murcofa, a nieco Arvo Parta: sakralny klimat, budowany przez smyki i sopranowe wokalizy, zatopione w elektronicznych szumo-trzasko-klikach. Nic odkrywczego, ale ladne.

grey · rozkręcam się Dołączył: 03 Mar 2007 Posty: 43 Przeczytał: 0 tematów

dwa japońskie albumy z mojej pułki z ulubionymi

yamamoto seiichi "nu frequency"

Masayuki Takayanagi & New Direction Unit
"April Is The Cruellest Month"

mika

Ja za to mam odmienne klimaty. Ostatnimi czasy słucham muzykę zespołu Sarcast. Nowy kawałek „Myśleć znaczy być” to muzyczka lekka i przyjemna, w stylu Norbi i Reni Jusis.

Singla można posłuchać na Myspace więc zapraszam pod nazwę SARCAST - myspace/sarcasticon
Chłopcy z Kartuz są the best!

Mam nadzieję, że i Wam przypadnie do gustu Smile

Pozdrawiam

bananamoon · Wysłany: Wto 20:41, 27 Mar 2012 Temat postu:

Właściwie to słucham wspaniałego boksu..."The Box" (he, he) - jestem przy trzecim dysku...
Wspaniała muzyka! - wspaniała podróż do czasów mojej młodości.
Żar, namiętność, podniosłość, pesymizm - emocje!

http://www.youtube.com/watch?v=Cc18WRWorfU

Sometimes you feel so far away,
Distanced from all the action of the play,
Unable to grasp significance,
Marking the plot with diffident dismay,

Stranded at center stage,
Scrabbling through your diary for a lost page:
Unsure of the dream.
Kicking a stone across the beach,

Aching for love and comfort out of reach,
The way ahead seems to be so bleak,
There's no-one with any friendship left to speak
Or show any relation

Between your present and future situations:
Lost to the dream.
Away, away, away: look to the future day
For hope, some form of peace within the

Growing storm.
I climb through the evening,
Alive and believing:
In time we shall all know our goals

And so, finally, home.
For now, all is secret
Though how could I speak it,
Allow me the dream in my eye.

I've been waiting for such a long time
Just to see it at last,
All of the hands tightly clasped,
All of us pilgrims.

Walking in silence down the coast,
Merely to journey, here hope is the most;
Merely to know there is an end,
All of us, lovers, brothers, sisters, friends

Hand in hand.
Shining footprints on the wet sand
Lead to the dream.
The time has come, the tide has almost run

And drained the deep: I rise from lifelong sleep.
It seems such a long time
I've dreamed but now, awake, I
Can see we are pilgrims and so

Must walk this road,
Unknown in our purpose,
Alone, but not worthless,
And home ever calling us on.

We've been waiting here for so long,
All of our hands joined in hope,
Holding the weight on the rope,
All of us pilgrims.