MUZYKA 3-CIEGO UCHA

djmis

Popolecaj coś jeszcze - najlepiej z oferty Gigi. Przymierzam się właśnie pomalutku do zkupu kolejnego pudełka płyt.
Będę wdzięczny.

ArtS.

post.swan

THE RESIDENTS - Tweedles! (2006)

[link widoczny dla zalogowanych]

Stara gwardia nie rdzewieje! Na pierwszy rzut ucha muzyka lepsza niż na Animal Lover. Chyba na dłużej wsiąknę w ten ich "inny świat". Płyta nagrana w Rumunii Shocked

, w prywatnym studio jednego z fanów (he, he). Ich własne w Kalifornii podobno się remontowało.
Cool

djmis

Bruno Coulais - Travelling Birds. Wielkie rozczarowanie. Ta muzyka nie egzystuje poza filmem - filmem pięknym i ze wszech miar wspaniałym. Stanowi fantastyczną ilustrację do fantastyczych ujęć - ale w formie samodzielnej ścieżki dźwiękowej jest po prostu ... niestrawna ( mój znajomy mówi na takie coś : za dużo cukru ).

Ps. Makrokosmos - kto wymyślił takie debilne spolszczenie ?

post.swan

djmis

Nie wiem czy znacie muzykę do tego filmu ?
Emilie Simon - Marsz pingwinów. Dziwna muzyka - ocierająca się delikatnie o "nowe brzmienia", momentami bardzo piękna, niepospolita. Słuchałem od wczoraj już z 10 razy i nie potrafię wiele o niej napisać, nie potrafię jej ocenić, nie potrafię zapamiętać nawet kolejności utworów.

Błażej

gargamel

Dziś wyjątkowo dużo i wybiórczo (płyta bęc, i zmiana!) - rany boskie, przecież to nie ja, ja taki nie jestem... Głównie starocie i zaniedbane czady Dump, Locust, Melt Banana, Upsilon Acrux, USA is a Monster... takie miałem popołudnie, coż poradzić....

naheis

gargamel

Kompletnie zapomniana polska kopia Jezus Lizard z wczesnych lat 90tych. Z domieszką burackiej słowiańszczyzny - dodaje smaku, pozwala przegryść się przez te zamerykanizowane dźwięki. Jeśli po prostu lubisz lizzardów - a z tego co wiem to chyba lubisz - może ci się podobać. Pare utworów się po prostu broni się samemu.

Salty Swift

Salty Swift

Salty Swift

Salty Swift

[quote="marcin.kicinski"]

gargamel

Greggery Peccary

Terje Rypdal - Vossabrygg

Słuchając pierwszego utworu przeżyłem szok, toż to przecież "Bitches Brew" XXI wieku! Zresztą Rypdal przyznaje się do fascynacji "Bitches Brew", "Vossabrygg" tłumaczy się jako: “Vossa Brew”.

A najlepsze jest to, ze duch początków fusion, którego wpływ jest słyszalny na tej płycie (bo to także i skojarzenia z Zawinulem), nie wywarł aż tak wielkiego piętna, nie "zdusił" muzyki, która brzmi niezwykle świeżo i współcześnie. Ostatnio bardzo lubię takie połączenia: "starej" muzyki z "nowym". Za to nowe na tej płycie jest odpowiedzialny min. syn Terje Rypdala, Marius Rypdal, który "bawi" się elektroniką, samplami i turntables.
Palle Mikkelborg, grający na trąbce, miał swój znaczący udział w płycie "Aura" Milesa Davisa, jest autorem wszystkich utworów na płycie Davisa(!), stad porównania do muzyki mistrza, są tym bardziej zasadne Smile

Do tego dochodzi oczywiście niezwykła gra autora tej muzyki Terje Rypdala na gitarze.

Jazz skandynawski jest klasą samą w sobie. Charakterystyczny i rozpoznawalny od pierwszych dźwięków.

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

Greggery, która z płyt Rypdala zawiera najbardziej kameralną muzykę ? Znam genialny jego album z 1971 bodajże roku. Mógłbym słuchać tego raz po raz. Nie znam nic więcej Skandynawa !!! Skandal po całości.

Ostatnio naszło mnie na muzykę nieco wyciszoną. Może to przez Stravinskiego i Celtic Frost ?

ps: Zaraz czeka mnie projekcja "Casino Royale". A śniło mi się , że pasek klinowy projektora pięknie się rozpieprzył ! Oby nie dzisiaj.

Tomek

Greggery Peccary

Znam tylko jego płytę z Garbarkiem z 1971r. Skandal po całości ... dokładnie Smile

"Vossabrygg" polecam, to jest naprawdę bardzo dobra płyta! Nie jest taka szalona jak Miles w latach 70-tych, bardziej wyciszona, momentami mroczna ...
Utwór "Waltz For Broken Hearts/Makes You Wonder" na 100% Ciebie zachwyci. Fantastyczna partia wiolonczeli!

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

Ha !
Toż właśnie tę płytę (1971) z "Garbarem" właśnie opisywałem powyżej Smile

Dla mnie - masterpiece.

"Vossabrygg" - skorzystam na pewno.

dziękuję !

Tomek

ArtS.

Dwa lata temu bylem na swietnym koncercie Rypdala z Bjornstadem w ramach WSJD. Prawde powiedziawszy, nie przepadam za taka muzyka - slyszalem ich plyte "The Sea" (ECM) i raczej mnie znudzila - ale tamtego dnia to po prostu zabrzmialo. Byc moze byla to zasluga burzy szalejacej wowczas nad stolica, ale atmosfera byla po prostu wspaniala. Nie mniej, jesli oczekujecie muzyki z duza doza przestrzeni (nudy), nieco melancholijnej (smuty), wysublimowanej (sterylnosc) to powyzsza pozycje moge nawet polecic. Zachecilem??

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

Arts, jeśli "przestrzeń", "nudy" oraz "melancholia" - zachęciłeś.

Tomek

Błażej

Gösta Berlings Saga - zespół jest szwedzki, gra retroproga i jest rekomendowany przez DPRP - to mi wystarczyło żeby się zainteresować.
Jest sporą sztuką nagrać płytę instrumentalną która nie nuży i zaskakuje przy kolejnych odsłuchach. Zaskakujące zmainy tempa, nastroju, natężenia dźwięku. Inteligentnie podany wczesny Camel zmieszany z Gentle Giantem i jazzowym Caravan. Tylko miejscami słychać że Szwedzi otrzaskali się ze sceną Cantenbury. Płyta jest imo ciekawsza od większości instrumentalnych popisów Soft Machine, Matching Mole czy nawet Hatfield And The North. Niewiele elementów symfonicznych. Brak mellotronu. Płyta szczęśliwie dość krótka.

djmis

"Jest sporą sztuką nagrać płytę instrumentalną która nie nuży i zaskakuje przy kolejnych odsłuchach. Zaskakujące zmainy tempa, nastroju, natężenia dźwięku"

Oto przykład :

Od 3 lat w mojej płytotece. I zostanie tam do jej końca.

gargamel

A co to takiego?

djmis

Szufladki to nie moja specjalność.
[link widoczny dla zalogowanych]

djmis

Jestem rozbity i przygnębiony tragiczną śmiercią mojego przyjaciela.
Nie mogłem sobie dobrać w żaden sposób muzyki. Dopiera ta przecudowna płyta przyniosła jakieś tam ukojenie. Polecam - delikatna elektronika ze szczyptą jazzu - ulotna, wysmakowana muzyka.

Bednaar

Ostatnio słucham sporo Art Ensemble Of Chicago, np. dzisiaj - płyty Coming Home Jamaica z 1998 roku - jak na AEOC bardzo konwencjonalny jazz, ale za to w sam raz do słuchania w pracy.

naheis

a ja namiętnie w pracy słucham OXBOW - paradoksalnie ta obłąkańcza muzyka nie daje zwariować przy monotonnej, ogłupiającej robocie! o OXBOW już tu pisałem, ale większego odzewu nie było...

djmis

Właśnie odebrałem paczuszkę z Rock Serwisu. Na początek zaserwowałem sobie :

Już pierwszy odsłuch pozwala wyłowić kilka wspaniałych utworów. Mogłyby spokojnie znaleźć się na pompejskim koncercie PF, choć elektroniki tu znacznie więcej ( a może i sama elektronika - nie studiowałem jeszcze wkładki a ucho nietęgie mam ) i brzmienie inne. Ale klimat ten sam.
Utwór 1 to z kolei Ozric T w najczystszej postaci.

ArtS.

Uhh, ciezko mi sie zdecydowac na wymienienie jednej pozycji, wiec tak przekrojowo rzuce. Ciagle mam faze na ciezkie i transowe granie, ktora ostatnio zaspokaja nowa Neuma ("Weather" - duszny i nieco monotonny krazek, ale zarazem bardzo potezny i o niezlej 'sluchalnosci' - do tego z saksofonem w skladzie!) oraz zeszloroczny Colour Haze ("Tempel" - lepsza produkcja i okazuje sie, ze potrafia zagrac solidny okolo-stonerowy trip). Do tego garsc wydawnictw od moich ulubionych japonskich psychodelikow: Acid Mothers Temple ("Myth of the Love Electrique" - powrocili do starej nazwy i jakby do nieco lepszej formy zarazem); Ghost ("In Stormy Nights" - zdecydowanie bardziej monstrualny album niz jego prog-rockowy poprzednik) oraz Boris with Michio Kurihara ("Rainbow" - lzejszy i bardziej melodyjny niz regularne dokonania tych pierwszych, ale zarazem zimny i nie pozbawiony tego charakterystycznego brudu). Gdzies tam w cieniu czaja sie polecani przez Naheisa Melvins, czekajac na swoja kolejke i mysle, ze powinno utrafic w moj obecny nastroj.