MUZYKA 3-CIEGO UCHA

marcin.kicinski

Czesc

Oj nie pisalem dlugo, nie pisalem, i pewnie czesto pisac nie bede...
Tym niemniej nie zmienia to faktu ze slucham potworne ilosci muzy i trafiam ostatnio na fajne rzeczy Smile

Najpierw jednak pytanie, pewnie do Siehana. Otoz natknalem sie w swoich piosenkowych poszukiwaniach na 2 zespoliki, ktore w jakis sposob wyznaczaja kierunek moich songowych preferencji. Pierwszy z nich to Beta Band, ale zdecydowanie plyta "heroes to zeroes", drugi to Blonde Redhead (Melody Of Certain Damaged Lemons), ktory mimo, ze wlasnie po raz pierwszy wydobywa sie z moich glosnikow, juz rozkochal mnie w sobie... Co dalej? Kolego Siehanie co dalej?
A czego sluchalem i slucham ostatnio?

1. Nigdy nie darzylem specjalna sympatia Frode Gjerstada, ale znalazlem drobna pereleczke wydana przez CIMP "Through The Woods" gdzie Frode gra bardziej jazz i gra go naprawde wyjatkowo subtelnie i sympatycznie. Okazazuje sie, ze jak chce potrafi zagrac inaczej niz Brotzmann Wink

2. z serii Mats Gustafsson poleca absolutnie powalajaca Too Much Too Soon Orchestra "Saw". Monotonne transowe, leczko industrialne uderzenia w beben i narastajacy wokol tego 'bitu' jazgot deciakow, perkusjonaliow oraz roznych zabawek typu piły, wiertarki itp... Juz dawno nie czulem takich ciarek na plecach.

3. Typek o nazwisku Leslie Ellis - basista plasujacy sie gdzies w linii Dresser, Helias. Piekne granie jazzowe z ekspresja zdecydowanie free. Piekne sonorystyczne chwyty... Polecam szczegolnie plyte z Larry Ochsem i Donem Robinsonem What We Live "Never was"

4. Jeden z najlepszych duetow jakie slyszalem w zyciu: Irene Schweizer/Gunter Sommer wydane oczywiscie przez Intakt.
Sommera mialem zawsze nie wiedziec czemu za takiego troche sciemniacza, ze wcale nie jest tak dobry, jak wskazylyby sklady w jakich bral udzial... Jest doskonaly. Rewelacyjny... A plyta? Jedna z najbardziej melodyjnych, dynamicznych... Schweizer siega tu po liczne 'klasyczne' zagrania, ktore okraszone jej freeimprovowa ornamentyka robia potezna robote.

5. Kolejna odslona ONYJO "Out to lunch" - piekne przerobki Dolphyego. Cudowne. uwielbiam Yoshihide. Wczoraj dostalem "Tails Out" z tego co pobieznie mialem okazje wylapac, jest rownie zacnie...

6. Zu & Spaceways Inc. Zakochalem sie w Zu, a "Radiale" jest chyba jeszcze lepsza niz plyta z Gustafssonem. Dlaczego? Zroznicowanie. Kompozycje Zu sa powalajace, ale tez na tyle intensywne, ze po 25 min, ja osobiscie zaczynam wiednac. Pomysl na wspolprace ze Spaceways polegal na podzieleniu sie obowiazkami kompozytorskimi. Polowa plyty gwarantuje Zu, polowe Vandermark...

7. Ganelin Trio. Absolutna rewelacja. Rosyjscy akademicy siegajacy po freeimprov trzymajac sie mocno swojego wschodniego folkloru. Mix niesamowity. 2 plyty - "Ancora da capo" i "Encores"!

8. Pogodno. Wojtek Mszyca napisal gdzies na EMD chyba ze uwielbia Pogodno. Nie znalem praktycznie zespolu... Sprawdzilem jednak czym predzej bedac gotowym do wspierania lokalnych przedsiewziec, no i faktycznie. Kupilem plyte "Sejtenik Music & Romantic Laf". Dla mnie bomba, muzycznie dobre, teksciarsko zabawne, niezalezne, pomyslowe, melodyjne, odwazne... jestem fanem Smile

dobra wystarczy...
pozdr
marcin k

djmis

A jak nie wystarczy to mógłbyś jeszcze ?
Po kilka z tych płytek sięgnę na pewno.

djmis

W płytotece wygrzebałem What We Live - z Douglasem i Leo Smithem. Świetne, bardzo jazzrockowe momentami.

gargamel

Blondie Redhead to jedna z tych niewielu lirycznych popowych kapel którę lubię. ach... można się zakochać.... o Zu już nie będę się rozpisywać, bo się zapętlę...

naheis

ArtS.

Plyta "Melody of Certain Damaged Lemons" BR znamionuje jakby zwrot w tworczosci tego zespolu, w kierunku wlasnie bardziej popowego grania. Kierunek ten kontynuuja na "Misery Is a Butterfly", z tym, ze w nieco bardziej konwencjonalnej i melancholijnej formie (wydalo to 4ad, co powinno stanowic pewna wskazowke). Wczesniejsze albumy sa natomiast bardziej surowe i halasliwe, z wyraznymi inspiracjami noise-rockiem. Ja zdecydowanie wole ten drugi etap, wiec polecam ewentualnie siegniecie po najnowsza plyte, choc wielu ona rozczarowala...

djmis

"Misery Is a Butterfly" jest magiczna. Można tego doświadczyć słuchając jej kilka razy pod rząd. Już tego nie praktykuję - bo po prostu nie mogę uszu oderwać od kolumn. Jeszce sobie krzywdę zrobię ...

naheis

Nie bądźcie tacy tajemniczy! Ja słyszałem tylko 2, lub 3 pierwsze płyty tej kapeli, a teraz nie wiem i naprawdę nie potrafię sobie wyobrazić co oni dziś mogliby takiego grać, co może się spodobać...? Djmiś! Napiszesz jaką to krzywdę można sobie zrobić i co to znaczy "magiczna".

ps. chcąc coś poczytać o blonde redhad zajrzałem na opis w amg i tam szok - ja wiem, że używana tam kategoria "similar" rzadko kiedy ma coś wspólnego z rzeczywistością, ale porównanie do Dayglo Abortions (dawna kanadyjska legenda hard-core z zachodniego wybrzeża) było dla mnie nader zaskakujące - o co tu chodzi? znikąd się to nie wzięło!

djmis

Wszystko w zasadzie już napisałem:
Krzywda będzie wtedy gdy uszy przykleją się do kolumn.
Magiczna - bo w tej płycie jest to "coś". Świetne teksty, znakomicie korespondująca z nimi muzyka ( zdecydowanie łagodniejsza w porównaniu z wcześniejszymi albumami ). Utwory są smutne, melodyjne ( ale nie ckliwe ), z ciekawymi rozwiązaniami aranżacyjnymi, bez słabych momentów.
Warto zapętlić płytę ( niestety jest dość krótka ) i słuchać kilka razy pod rząd - daje to naprawdę interesujący efekt.

ArtS.

Ja akurat przychyle sie do tego zdania - uwielbiam ta plyte, jest niesamowicie neurotyczna i piekna zarazem (choc nigdy nie slucham zadnego albumu wiecej niz raz dziennie, ot takie zboczenie).

fedino

marcinie, co do BR, to dalej pewnie trafiaj do Pit er Pat. (tutaj wiecej cudownych polamanych rytmow i mniej noisu, najwieksze kojarzenie tych dwoch zespolikow jest spiew)

Tomkiewicz · domownik Dołączył: 26 Mar 2006 Posty: 107 Przeczytał: 0 tematów

Na końcowych napisach filmu "Hard Candy" wykorzystano utwór z albumu "Misery Is A Butterfly". Warto dodać, że tytuł płyty idealnie komponuje się z treścią filmu.

Tomek